di ako TaKot sa mUmo!

sa lahat ng bagay madalas akong magbalanse nuon,kahit alam kong kaya ko di ko ginagawa,kuntento nako sa mga nakakagawian ko,takot ako sa MUMO.mumo ang tawag ko sa FAILURE(tama ba spell?.he he he) ,gagawin ko palang parang hinihila nako ng sarili ko na wag na,baka mapahiya lang ako,saka nalang pag hinog nako,hanggang sa di ko na sya magagawa.

pero minsan di pala mahirap ang sumubok,kasama pala ito sa tagumpay kung anong gusto mo o kung saan ka lalakas at titibay,hanggang sa natutunan ko paunti-unti na lumakas ang loob ko.di pala mahirap, may mga basehan pala na matututunan ka at pag ginawa mo na ulit kayang kaya mo na.ito pala ang sinasabi ng tatay ko nuon na experience ang kailangan.paano mo malalaman kung hindi mo susubukan.

dito ko nakita ang katatagan ng aking ama nuon,walo kaming magkakapatid at ako ang bunso.karpentero ang tatay ko pero maayos ang buhay namin,dahil narin sa tulong ni nanay na ilaw ng aming tahanan,kahit hirap sa pagpapalaki samin si tatay lahat kaya nyang subukan.isang bagay ang hindi ko malimutan nuon,narinig ko habang nag-uusap sila ni nanay,(bakit pawis na pawis ka saka bakit sumakit na naman ang tuhod mo?) sagot ni tatay ng marahan,"Nag-lakad kasi ako pauwi,sakto pa naman ang pera ko pamasahe kaya lang wala akong pasalubong kaya naisipan kong maglakad nalang para mabili ko sila ng lansones,paburito kasi ni boyet yun."

naalala ko ang lahat ng ito tuwing papalapit na ang kaarawan ni tatay,para sayo tay ang lahat ng ito,kahit maaga kang nawala,iniwan mo sa amin ang yaman ng iyong pagmamahal.

nuon paman di ko na makalimutan ang pangyayaring yun...yun, ang simula kung bakit ngayon di na ako takot sa MUMO...

ngayon madalas nila akong tanungin,pano mo ba nagagawa yan? kinakabahan kaba?

ang sagot ko HINDI!...lahat naman tayo nabibigo.bakit di ko susubukan!